Tu również warto ustalić konkretne zasady. Pies powinien wiedzieć, kiedy i na co może sobie pozwolić, a także mieć pewność, że konieczność zejścia z kanapy czy oddania gryzaka nie jest dla niego karą. [6] Agresja łowiecka w stosunku do ludzi. Znacznie rzadziej w stosunku do ludzi psy przejawiają zachowania agresywne nieafektywne.
Senator PiS Stanisław Karczewski ubolewa w rozmowie z serwisem że jest jest atakowany przez przeciwników partii rządzącej. – Po cichu są wypowiadane słowa agresji – niby tak cicho, żeby inni nie słyszeli, ale żebym ja słyszał. Ale inne osoby też to słyszą – mówi polityk. Na ostatnich spotkaniach z Jarosławem Kaczyńskim pojawili się także przeciwnicy partii rządzącej. Gorąco było w sobotę w Kórniku, gdzie grupa kilkudziesięciu osób wykrzykiwała wulgarne hasła. Prezes PiS musiał wejść i wyjść z budynku tylnymi drzwiami w asyście policji. – Rozwrzeszczane grupy ludzi, którzy naprawdę upadli bardzo nisko, biorąc pod uwagę ich język, ich agresję, ich twarze. To wszystko, co by wskazywało na to, że nie byli pod tylko i wyłącznie wpływem własnych emocji – skomentował zajście Kaczyński w czasie późniejszego przemówienia w Poznaniu. PiS opublikowało też spot, w którym zestawiono zachowanie protestujących z niedawnymi wypowiedziami Donalda Tuska. Incydenty na spotkaniach PiS. „Obrzydliwe, paskudne, ordynarne” Wydarzenia z Kórnika skomentował też w rozmowie z serwisem senator Stanisław Karczewski. – To jest obrzydliwe, paskudne, ordynarne. Trwa to od dawna – powiedział polityk PiS. Również były marszałek Senatu obarczył lidera PO odpowiedzialnością za zajście. – To przecież Donald Tusk mówił w Radomiu, że siłą będą wyprowadzać prezesa Narodowego Banku Polskiego, więc on niejako zachęca do takich aktów agresji. Wszyscy czekamy, aby Donald Tusk odciął się i skrytykował – powiedział. Karczewski: Jestem w sposób perfidny, agresywny atakowany Karczewski zwrócił też uwagę, że sam jest atakowany. – Jestem w sposób perfidny, agresywny atakowany na ulicy, w sklepie. Jestem zaczepiany. Po cichu są wypowiadane słowa agresji – niby tak cicho, żeby inni nie słyszeli, ale żebym ja słyszał. Ale inne osoby też to słyszą. Nie chcę cytować tego, bo to są wulgaryzmy. Najpopularniejszym wulgaryzmem jest ten, który zamyka się w ośmiu gwiazdkach – powiedział polityk, zaznaczając, że to także „wynik agresywnej polityki Tuska”. Czytaj też:Wyniki nowego sondażu różnią się od głośnego badania Kantar, ale PiS i tak ma powód do zmartwienia Źródło:
Charakterystyka rasy psa American staffordshire terrier (Amstaff). Informacje dotyczące pielęgnacji, zdrowia piesków i szczeniaków.
Pies morderca, zabójca, gen agresji, trzy tony uścisku... takie opinie krążą o psach bullowatych. Czy rzeczywiście szczeniaki rodzą się agresywne? Ile jest prawdy w powtarzanych sądach o psach i czy zawsze winien jest pies? A może za agresywne zwierzęta odpowiadają ludzie? Rozmawiamy na ten temat z ekspertami. Trochę historiiWszystko zaczęło się na początku XIX wieku w Anglii, kiedy to skrzyżowano buldoga z rasami terierów. Psy te początkowo służyły do polowań na niedźwiedzie i do walk z bykami. Z czasem stały się dobrymi psami towarzyszącymi i obronnymi. Późniejsze krzyżówki stworzyły psa jeszcze silniejszego w typie staffordshire bull terriera oraz pit bull teriera. Farmerzy używali psów do ochrony dobytku, chwytania bydła, tępienia gryzoni oraz polowań. Niestety, w tym czasie w Stanach Zjednoczonych bardzo popularne stały się walki psów. Zaczęto szkolić TTB, czyli teriery typu bull, do agresji, szczuć je na inne psy, głodzić i bić, aby wygrywały walki i zdobywały pieniądze. Nigdy jednak nie tresowano ich pod kątem agresji do roku 1900 w USA zakazano wszelkich walk psów. Zaczęto więc wzmacniać najlepsze cechy psów bullowatych, czyli przywiązanie do człowieka, wierność, posłuszeństwo czy oddanie. - Psy ras sklasyfikowanych jako agresywne są wspaniałymi towarzyszami rodziny pod warunkiem, że zostaną prawidłowo prowadzone przez swoich właścicieli. Tu wchodzi w grę odpowiednia socjalizacja psa, wyznaczanie granic, nauczenie go komunikowania się zarówno z ludźmi, jak i innymi czworonogami. Agresja znikąd się nie bierze, pies nie rodzi się agresywny - mówi Anna Guzinska ze szkoły dla psów Wibrys Nauka i Zabawa dla także: Linka treningowa jako alternatywa dla TTB oznacza terier w typie bull, do których zaliczają się poniższe wchodzące w Międzynarodową Federację Kynologiczną (FCI):american staffordshire terrier (amerykański staffordshire terier, amstaff)bulterierbulterier miniaturowystaffordshire bull terrier (angielski staffordshire bull terrier, staffik).Rasy terierów w typie bull niezarejestrowane w FCI:american bully (według ADBA jako american pit bull terrier)american pit bull terrier (ADBA, UKC)blue paul terrier/scottish bull terrierblue staffordshire bull terrier (według AKC jako staffordshire bull terrier)irish staffordshire bull terrier (KC).Zobacz także: Pierwsza pomoc dla psa. Co robić w trakcie wypadku?Przyczyny agresjiDo najczęstszych przyczyn agresji psów należą:nieprawidłowe metody szkolenia i złe traktowanie - tresowanie psa metodami awersyjnymi, szkolenie przy pomocy wywoływania agresji, które powoduje dyskomfort oraz strach u psa. W efekcie może stać się agresywny i bronić się przed kolejnymi atakami. nieprawidłowe szkolenie w wieku szczenięcym - odpowiednia socjalizacja szczeniaka i odpowiednie prowadzenie umożliwia ułożenie psa w dowolny sposób. Zaniedbanie najważniejszego okresu u szczeniaka może powodować później problemy. Nie należy izolować szczeniaka od ludzi czy innych przeżycia i historia - często psy uratowane z trudnych warunków pamiętają przeszłość i trudniej jest się im zaadoptować. Wcześniej skrzywdzone przez ludzi mogą mieć problemy z zaufaniem. Mocno zakorzenione złe wspomnienia mogą wywoływać który przejawia agresję bez wyraźnego powodu może mieć problemy neurologiczne. Pamiętajmy, że agresja u psa zawsze ma jakieś podłoże. Jeżeli nie wiesz, skąd ona wynika, warto skontaktować się z behawiorystą, który pomoże ustalić powód oraz pokaże, jak ćwiczyć, aby zmniejszyć napięcie lub pogryzień powinien dotyczyć każdego psa bez względu na rasę, a nie wybiórczo mówić jedynie o dużych psach. - Agresja wynika ze strachu, z braku socjalizacji, pies nie atakuje, bo tak mu się podoba, pies się broni, jeśli sygnały ostrzegawcze, które wcześniej wysyłał nie przynosiły efektu, wówczas zwierzę posuwa się do ostatecznej reakcji obronnej, czyli ataku. Atakuje, bo nie ma wyboru. Stąd w mojej ocenie naganne jest wystawianie opinii o kolejnym psie "mordercy", który pogryzł dziecko, jeśli nie wiemy, co było przyczyną, a zazwyczaj przyczyną jest człowiek i jego nieodpowiedzialne zachowanie względem psa - kontynuuje Anna Guzinska. Zobacz także: Co robić, gdy psa użądli osa lub pszczoła Lista ras agresywnychTaką listę stworzono w 1997 roku, ponieważ urzędnicy uznali, że niektóre rasy nie powinny trafić w niepowołane ręce. Poprzez wymóg uzyskania pozwolenia na TTB urzędnicy chcieli zwiększyć lista wygląda następująco:amerykański pit bull terrierpies z Majorki (Perro de Presa Mallorquin)buldog amerykańskidog argentyńskipies kanaryjski (Perro de Presa Canario)tosa inurottweilerakbash doganatolian karabashmoskiewski stróżującyowczarek Jak widać wykaz nie obejmuje mieszańców, które, jak pokazują statystyki, są sprawcami największej liczby pogryzień w naszym kraju. Nie znajdziemy tu też owczarka niemieckiego ani jamnika, które są na kolejnych miejscach jeżeli chodzi o liczbę pogryzień. Znajdziemy natomiast rasy bardzo rzadko w Polsce spotykane. Co ciekawe, amerykański pit bull terrier nie został do tej pory uznany za samodzielną rasę przez FCI. Ciężko się domyślić, jakim kluczem kierowali się twórcy powyższej listy. Praktyka pokazuje też, że uzyskanie pozwolenia na posiadanie psa z listy psów uznawanych za niebezpieczne jest czynnością administracyjną i nikt wnikliwie nie sprawdza, w jakich warunkach trzymany jest pies i czy jest prawidłowo wychowywany i szkolony - mówi Kasia Biskup z także: Co zrobić ze zwierzęciem po śmierci?Jak się okazuje, z każdego psa można "zrobić" agresywnego i niebezpiecznego, niezależnie od rasy czy predyspozycji. Skoro powstała taka lista, która poniekąd kategoryzuje daną rasę, to powstaje pytanie, czy jeżeli pies rasy mieszanej zostanie uznany za agresywnego, również powinien zostać wpisany? Okazuje się, że przypadki pogryzień przez psy zupełnie nie pokrywają się z tą listą, więc czy powinna w ogóle istnieć?- Lista jest całkowicie pozbawiona sensu, ponieważ agresja jest cechą osobniczą, a nie cechą przypisaną rasie. Wszystkie osoby, które są zaangażowane w tym temacie oraz działające w kynologii mają świadomość, że lista jest czymś złym i zupełnie wypaczającym pewne cechy zwierząt - mówi Marta Rogalska, lokalny koordynator Fundacji AST. Fundacja Amstaffy Niczyje to pasjonaci i miłośnicy TTB, którzy doskonale znają rasę i wyjaśniają, że gen mordercy nie istnieje. Mimo krzywdzącej i nieprawdziwej łatki przyklejonej TTB są ludzie, którzy poświęcają swój czas i energię na walkę z nieodpowiedzialnymi opiekunami, próbując odczarować wizerunek psów i znaleźć im nowe Na tej liście znajdują się psy, które mają mocne charaktery i na pewno nie nadają się dla osób niedoświadczonych. Bardzo często ludzie stają się posiadaczami psa konkretnej rasy bez podstawowej wiedzy np. o historii rasy, jej przeznaczeniu i o jej potrzebach, co później może być olbrzymim problemem dla obu stron - mówi Adam Brzozowski z Amstaffy psy również potrafią ugryźć człowieka lub psa, jednak o tym nie mówi się wcale. Problem pogryzień powinien dotyczyć każdego psa bez względu na Jeżeli natomiast chodzi o statystykę pogryzień, nie jest ona kompletnie wiarygodna. W skład takiej statystyki wchodzą tylko udokumentowane pogryzienia, ale nie znajdziemy tam na przykład pogryzień przez yorki czy ratlerki, które oczywiście też mają miejsce, ale nie są odnotowywane ze względu na ich rozmiar. Natomiast przypadki udokumentowane praktycznie w ogóle nie są badane - kontynuuje Adam także: Sofa odporna na zwierzaki. Jaką wybrać? Siła internetuCoraz więcej behawiorystów i treserów pomaga zwalczać mit krzywdzący psy. Dzięki rozpowszechnianiu tych informacji ludzie dostrzegają prawdziwą naturę psów TTB, a przede wszystkim rozumieją, że pies to duży obowiązek i mnóstwo pracy. Dodatkowo na Facebooku można znaleźć mnóstwo grup związanych z psami TTB, np. Mój pies nie jest mordercą, Mój Przyjaciel Amstaff czy Kochamy Nasze Amstaffy, dobermany czy bulteriery nazywane są psami agresywnymi. Niektórzy skłonni są nawet mówić o nich "psy mordercy". To bardzo krzywdzący stereotyp. Agresja nie jest cechą charakteru, a reakcją na sytuację. Każdy pies, bez względu na to, jakiej jest rasy, może mieć skłonność do przejawiania agresji. Przyczyny są różne: strach, poczucie zagrożenia, traumatyczne przeżycia, obrona młodych przed obcymi, instynkt łowczy. Od właściciela psa zależy, czy jego pupil będzie przejawiał agresję, czy nie. Zdrowy psychicznie i odpowiednio szkolony amstaff może być wspaniałym towarzyszem rodziny - piszą behawioryści z John także: Przewóz psa w aucie, nie taka prosta zaadoptujemy psa w typie TTB lub zdecydujemy się na kupno, warto najpierw się przygotować i poczytać oraz poznać jak najlepiej daną rasę. Dotyczy to tak naprawdę każdego psa z danej grupy, ponieważ konkretne rasy posiadają swoje predyspozycje przykładowo do biegania, tropienia, aportowania czy pływania. Jeżeli jesteśmy typem kanapowca, to dobrze jest wybrać podobnego energią do siebie psa, ponieważ pupil nad wyraz aktywny może stać się dla nas kłopotem. Każda rasa wymaga odpowiedniego podejścia, tresury i znajomości jej potrzeb. Przy wyborze psa nie należy kierować się jedynie wyglądem. W internecie można przeczytać mnóstwo poradników, pomocnych artykułów, opinii właścicieli, hodowców, a nawet filmiki z udziałem danej rasy. Niech decyzja o przygarnięciu psa będzie Zachowania agresywne należą do naturalnego repertuaru zachowań wszystkich psów. Pamiętajmy, że psy są drapieżnikami i takie zachowania jak pogoń, gryzienie, rozszarpywanie czy nawet zabijanie ofiary są dla psów zupełnie naturalne. Z badań przeprowadzonych przez Katarzynę Fiszdon i Agnieszkę Borutę z Katedry Genetyki Ogólnej Hodowli Zwierząt oraz Katedry Szczegółowej Hodowli Zwierząt Wydziału Nauk o Zwierzętach SGGW wynika, że w latach 2009-2012 ponad 65 proc. pogryzień spowodowały mieszańce, na drugim miejscu (14 proc.) uplasowały się owczarki niemieckie, a na trzeciej lokacie (4,1 proc.) właśnie jamniki - mówi Kasia Biskup. I dodaje:- Agresja u psów może mieć bardzo wiele przyczyn i na pewno nie bierze się znikąd. Bardzo ogólnie przyczyny agresji możemy sobie podzielić na wrodzone, wyuczone oraz środowiskowe. Patrząc nieco bardziej dokładnie można wymienić uwarunkowania genetyczne, predyspozycje indywidualne danego psa (związane z rozwojem układu nerwowego, temperamentem i pobudliwością), wrodzone choroby i zaburzenia, wychowanie bez suki, nieprawidłową socjalizację, przyczyny medyczne, zachowania wyuczone, niemożność realizacji naturalnych potrzeb i wiele więcej. Agresja nie musi więc mieć podłoża psychicznego, ale na pewno nie bierze się znikąd. Oczywiście problem agresji może dotknąć każdego psa, bez względu na rasę. Zobacz także: Rośliny trujące dla psa i kota. Na co uważać? Odczarować agresywną rasę Kolejną osobą, która walczy z mitem agresywnych ras jest Marcin Różalski - polski zawodowy kick-boxer, zawodnik mieszanych sztuk walki wagi ciężkiej. Wraz z Fundacją Ast, przy pomocy Katarzyny Miszczak, stworzył film promujący adopcję amstafów oraz psów Różalski jest ambasadorem fundacji AST: wspiera ją finansowo, darami oraz mentalnie. Różaland to ostoja Marcina, natomiast sam zaadoptował dwa psy z Fundacji AST. Film prezentuje małą wycieczkę po Różalandzie oraz zawiera kilka słów od Marcina. Zobacz także: Kolejna pseudohodowla. Udało się uratować szczeniaki Fundacja AST powstała, aby pomagać psom TTB, które są jednymi z najczęściej porzucanych zwierząt. Fundacja od czterech lat ratuje psy, które zostały zagłodzone, pobite, pozostawione w lesie, wyrzucone z samochodów, a nawet takie, które ktoś zostawił z poderżniętym gardłem czy obwiązane drutem wokół szyi. W Fundacji znajdują się głównie amstaffy, pit bulle, bullteriery i staffiki. Niestety bardzo mało z tych psów posiada rodowód czy rejestrację w Związku Kynologicznym. Prawie wszystkie psy w fundacji są w typie rasy, bardzo często przygarniane z ulicy czy schronisk, a najwięcej pochodzi z pseudohodowli. Hasło Fundacji Ast brzmi "Jesteśmy po to, aby pomagać. Pomagamy, aby one mogły żyć".- Ciągle powtarzamy, że TTB to są psy przede wszystkim dla mądrych ludzi, którzy nie muszą sobie niczego udowadniać poprzez posiadanie takiego psa. Najgorsze w tym wszystkim jest to, że tygodniowo trafia do nas kilkanaście maili zaczynających się od słów "mam taki problem.... chciałbym u was zostawić psa". Jak widać problem tych psiaków jest bardzo szeroki, bo niestety właściciele nie chcą nawet popracować z psem, nie szukają pomocy, a o behawioryście nie chcą nawet słyszeć. Nikt nie zgłasza się do nas z psem, nad którym jakkolwiek pracował i myślę, że ten problem dotyka każdej rasy. Powoduje to, że zapotrzebowanie na domy dla psów TTB stale rośnie i jest ogromne. Ze swojej strony staramy się edukować ludzi, jeździmy na różne targi, pokazujemy, że te psy są rodzinne, że nie należy się ich bać - mówi Marta Rogalska. I dodaje: - Psy TTB są bardzo rodzinne i jedyne, czego potrzebują, to mądre i konsekwentne wychowanie, zresztą jak każdy pies. Uwielbiają pracować z człowiekiem i z nim przebywać. To już nie jest typ psa pierwotnego, który stróżował i nie potrzebował człowieka, bo sobie świetnie sam radził. Teraz TTB są bardzo związane ze swoim przewodnikiem. Zobacz także: Spanie z psem lub kotem: pozwalać czy nie? Obalamy mityNie wiadomo, skąd wzięły się twierdzenia, że TTB w swoich szczękach mają moc porównywalną z dużym samochodem dostawczym. Z każdym powtarzanym mitem zmienia się siła ich szczęk od jednej tony do nawet dziesięciu. Ich czaszki są skonstruowane dokładnie w ten sam sposób co czaszki inny psów, więc są w stanie ugryźć i puścić, kiedy tylko chcą. Herpetolog Brady Barr z National Geographic wykonał badanie, w którym sprawdzał, z jaką siłą gryzą różne istoty. W starciu z owczarkiem niemieckim oraz rottweilerem, to właśnie pittbul wypadł najsłabiej. Wszystkie psy jednak gryzły z siłą bliską 150 kilogramów. Dla porównania człowiek gryzie z siłą 50 kilogramów, a lew i żarłacz biały od 250 do 300 kilogramów. Dalej wynik podnosi hiena, bo aż do pół tony nacisku, a konkurs wygrywa krokodyl z wynikiem 1130 kilogramów. - Nie istnieje coś takiego jak pies morderca i gen agresji. Mam wrażenie, że te krzywdzące hasła zostały specjalnie stworzone na potrzeby mediów. Zajmuje się amstaffami od 1994 roku, mam też duże doświadczenie z psami prywatnymi, jak i tymi z fundacji i z przykrością zauważam, że ten stereotyp, jak i te o tonie uścisku czy braku możliwości otworzenia szczęki się umacniają i wciąż są silne - mówi Marta także: Żółta wstążka u psa znaczy "nie dotykaj" Prawdziwa natura TTBKażdy właściciel psa w typie TTB doskonale wie, jaka jest ich prawdziwa natura. Wielkie serce i ogromne przywiązanie do człowieka to ich główne i podstawowe cechy, które powinny być eksponowane. Pomimo ich umięśnionej i atletycznej budowy doskonale odnajdują się w mieście i mieszkaniu. - Kiedyś ze względu na cechy charakteru, takie jak zawziętość i nieustępliwość, były głównie wykorzystywane do niechlubnych walk psów, dzisiaj to psy towarzyszące człowiekowi. Uwielbiają być blisko niego, każdy opiekun takiego psa doskonale wie, że opiekując się TTB może zapomnieć o chwili prywatności, bo w każdej codziennej czynności pies chce być tuż obok nas - mówi Adam Brzozowski z Amstaffy Niczyje. - Natomiast cechy, które czyniły te psy prawdziwymi gladiatorami, dzisiaj wykorzystywane są w psich sportach. Dla tych ras organizowane są specjalne zawody, gdzie konkurencjami są np. ciągnięcie ciężarów, skok w dal, skok wzwyż lub "tug of war", który jest odpowiednikiem przeciągania liny.
Błędne jest więc myślenie, iż pitbull to pies agresywny i nie nadający się pod żadnym pozorem do mieszkania. Oczywiście ważne jest, by nauczyć dziecko obchodzenia się z psem. Jednak, jeżeli zadbasz o swojego pitbulla, to z całą pewnością nie będzie on zagrożeniem dla maluchów.
W oczach wielu osób rasa psów amstaff uchodzi za agresywną. Inni widzą w nim przyjaciela rodziny z małymi dziećmi. Jak jest naprawdę? Jakim psem jest amstaff? Poznaj lepiej charakter i zachowanie tej rasy czworonogów. Wyjątkowy pies obronny Amstaff, czyli american staffordshire terrier zdecydowanie nie należy do najmniejszych psów. Jego charakterystyczna, muskularna budowa ciała budzi respekt. Już sam wygląd czworonoga wystarczy, aby osoby mijane na ulicy zwiększyły dystans. Chociaż z pozoru sprawia wrażenie groźnego i jak w każdym zwierzęciu także i w nim drzemie instynkt obronny, jest wrażliwym i lojalnym psem, który miłością otoczy małych oraz dużych domowników. Odpowiednie wychowanie ma wpływ na jego zachowanie. Rasa psów Amstaff urzeka Cię z wyglądu? Sprawdź, jaki ma charakter, jakiej wymaga pielęgnacji oraz czym go żywić i przekonaj się, czy jesteś w stanie stworzyć mu dobry dom. Amstaff – pochodzenie rasy Pierwsze Amstaffy, a dokładnie american staffordshire terriery hodowano w XVIII wieku w Anglii. Pochodziły ze skrzyżowania buldogów z terierami i początkowo ich zadaniem była walka z bykami. Z czasem zaczęto je wykorzystywać także do walk psów. Zwierzęta hodowane były więc w kierunku typowych, bojowych czworonogów. Miały być silne, wytrzymałe, odważne i nieustępliwe. W drugiej połowie XIX wieku, wraz z falą emigrantów, psy amstaffy dotarły do Stanów Zjednoczonych. Tam dostrzeżono w nich zupełnie inny potencjał i uznano za świetne psy stróżujące. Chociaż wiele smstaffów odnalazło się poza areną, część ich kuzynów wciąż toczyła między sobą walki. Dopiero z początkiem XX wieku w Stanach Zjednoczonych zakazano takich „rozrywek”. Wtedy też wśród hodowców nastąpił rozłam i podział. Amerykański staffordshire terrier stał się psem rodzinnymi i zamieszkał w amerykańskich domach. Ich właściciele zaczęli też jeździć z nimi na wystawy. W Polsce pierwsze amstaffy pojawiły się pod koniec XX wieku. W ubiegłym roku rasa ta wysoko uplasowała się na liście najpopularniejszych w kraju nad Wisłą. Sprawdź, jak wygląda Amstaff, aby nie mylić go z innymi psami Chcesz stworzyć dom dla psa rasy american staffordshire terrier? Musisz liczyć się z tym, że nie jest to mały pupil, a średniej wielkości zwierzak. Opis rasy zakłada, że w kłębie psy mierzą nawet 48 cm. Ich waga rozpoczyna się od 28 kilogramów. Normą jest, że psy ważą nawet 40 kg, jednak jest to już górna granica. Samice są nieznacznie mniejsze od samców. Ciało zwierzaka pokrywa krótka sierść. Jest twarda i lśniąca. Pies może być jednolitej maści, pręgowanej lub łaciatej. Znakiem rozpoznawczym Amstaffa jest jego dobrze zbudowane ciało, wsparte na szeroko rozstawionych, mocnych łapach. American staffordshire terrier jest umięśniony i silny, co nie odbiera mu wdzięku. Prezentuje się bardzo elegancko. Kształt pyska Amstaffa zbliżony jest do kwadratu. Wieńczą go spiczaste uszy, które delikatnie opadają. Oczy psa są bardzo ciemne, głęboko osadzone i szeroko rozstawione. Amstaff ma mocne szczęki, co przekłada się na silny chwyt. Jego szyja jest krótka. Klatka piersiowa z kolei szeroka. Masywny ogon zwierzaka zwęża się ku końcowi. Co ważne, zarówno on, jak i uszy psa nie powinny być obcinane. Jak zachowuje się Amstaff – charakter psa Historia rasy jest naznaczona agresją. Stąd też wiele osób reaguje na nie lękiem i zachowuje dystans. Niektórzy nawet uważają Amstaffy za psy niebezpieczne. Gdy poznasz lepiej tę rasę, zdziwisz się, jak potrafi być czuła i oddana. Psy te mocno związują się ze swoimi opiekunami i to od nich zależy zachowanie czworonoga. Amstaffy są ruchliwe, żywiołowe i pełne wigoru. Jak przystało na duże psy, lubią się wybiegać i potrzebują naprawdę dużo ruchu. Pamiętaj, że są to bardzo wytrzymałe czworonogi. Aportowanie czy chwilowe gonienie za patykiem nie zmęczy ich szybko. Skąd masz wiedzieć, że pies jest odpowiednio wybiegany? Zdecydowanie to po nim poznasz. W przypadku braku odpowiedniej aktywności, zwierzak skutecznie będzie się jej domagał. Szukając sobie rozrywki, może zacząć broić. Amerykański staffordshire terrier nie należy do zwierząt, które lubią godzinami wylegiwać się na kanapie. Nie będzie też chciał długo przebywać w zamknięciu. Zdecydowanie źle znosi samotność. Pamiętaj o tym, planując podróż lub wychodząc do pracy. Biegasz lub jeździsz na rowerze? Pies ten będzie dobrym towarzyszem Twojej aktywności. Nie zapominaj o zabawie z psem – to dla niego nagroda. Sił twojemu ulubieńcowi z pewnością nie zabraknie. Rasa zalicza się do psów obronnych. Możesz się czuć bezpiecznie, gdy idzie z Tobą silny pies Amstaff. Charakter psa nie zmusza go instynktownie do agresji. To bardzo czuły i łagodny zwierzak. Przekonasz się o tym, poświęcając mu czas i uwagę. Uważaj jednak w kontakcie z obcymi osobami i zwierzętami. Amstaff jest z natury nieufny. Dzięki dobrej socjalizacji jego nastawienie szybko się zmienia. Sprawdź również: Socjalizacja szczeniaka – jak powinna wyglądać? Psy tej rasy są odważne, wierne i bardzo inteligentne. Szybko się uczą, co ułatwia ich szkolenie. Amstaffy uchodzą też za sprytne czworonogi i… uparte. Cenią sobie też niezależność. Warto więc, żeby pies prowadzony był przez doświadczonego opiekuna, którego będzie słuchał. Zachowanie typowe dla Amstaffa Tworząc dom dla Amstaffa, musisz mieć świadomość, że zwierzę z natury nie należy do uległych. Niektóre zwierzaki mogą mocno cenić sobie niezależność. Dlatego tak istotna jest praca z psem. Twoje zachowanie powinno być stanowcze, ale jednocześnie łagodne. Psy tej rasy doskonale sprawdzają się jako zwierzaki stróżujące i obronne. Amstaffy lubią się wybiegać, ale nie należą do czworonożnych uciekinierów. Jeśli będziesz dobrze traktował psiaka, mocno przywiąże się do Ciebie i rodziny. Oczywiście nie zwalnia Cię to z obowiązku kontroli zwierzęcia. Jeśli masz dom z ogrodem, zadbaj o odpowiednio wysoki płot. Mieszkasz w bloku i zastanawiasz się, czy to odpowiednie miejsce dla Amstaffa? Co do zasady zwierzak odnajdzie się zarówno w domu z ogrodem, jak i w klasycznym, osiedlowym „M”. Nie powinien być głośny i przeszkadzać sąsiadom. Z reguły nie szczeka, chociaż nie zawaha się użyć głosu w sytuacji zagrożenia. Może też w ten sposób rozładowywać swoją energię. Zwierzak nie słynie z niszczenia mebli. Małe mieszkanie nie jest problemem dla psa, ale zamykany kojec to co innego. Zwierzak nie najlepiej znosi przebywanie w małych i zamkniętych przestrzeniach. Pies rasy amstaff potrzebuje ruchu każdego dnia. Czy american staffordshire terrier to rasa niebezpieczna? Utarło się, że te charakterystyczne zwierzaki z umięśnionym ciałem, uchodzą za agresywne. Czas jednak skończyć ze stereotypowym myśleniem. Zachowanie czworonoga jest w dużej mierze zależne od jego właściciela, czyli od Ciebie. To, jak będziesz z nim pracował i czy nauczysz go słuchania, przełoży się na jego nastawienie względem innych. Ten trud się opłaca. Dobrze prowadzony i wychowany Amstaff świetnie odnajdzie się w rodzinie z małymi dziećmi. Jeśli będziesz zachęcał czworonoga do agresji, wtedy rzeczywiście może okazać się niebezpieczny. Warto pracę z czworonogiem zacząć jak najwcześniej, czyli gdy jest jeszcze szczeniakiem. Zwróć uwagę nie tylko na reakcję na domowników, ale też na socjalizację z innymi psiakami. Psy amstaffy szybko się uczą, a jeśli zmotywujesz je dodatkową zabawką czy przysmakiem, z pewnością będą chciały współpracować. Liczy się konsekwencja i wytrwałość. Pamiętaj, że żaden pies nie jest z natury agresywny, nawet amstaff. Pod żadnym pozorem nie stosuj wobec niego siły – nie karć go. Szkolenie pasja jest ważne jeszcze z innego powodu. Pupile tej rasy mają silny charakter i są sprytne. Jeśli będziesz uległy, zdominuje Cię. Wykorzysta też błędy amatorów, którzy dopiero rozpoczynają przygodę z psimi przyjaciółmi. Przeczytaj także: Szkolenie psów – od czego zależy wychowanie psa? W jakiej rodzinie odnajdzie się Amstaff? Prowadzisz aktywny tryb życia? Lubi spacery, wycieczki, bieganie? Amstaff zdecydowanie podzieli z Tobą te pasje. Skorzystacie na tym oboje. Ty będziesz miał kompana, a Twój ulubieniec spożytkuje swoją energię. Nie musisz być singlem, aby przygarnąć Amstaffa. Dobrze ułożony i wychowany zwierzak wykazuje niezwykłą cierpliwość do maluchów. Właściciele amstaffa powinny jednak sprawować nadzór i nad dzieckiem, i nad psem. Czy pies rasy amstaff nadaje się na towarzysza osoby starszej? W przypadku tej rasy lepiej jest mierzyć siły na zamiary. Psy są silne i potrzebują dużo aktywności. Wychowaniu amstaffa należy poświęcić odpowiednio dużo czasu. Powinna się opiekować nimi osoba aktywna, zdrowa i stanowcza. Zwierzak musi wiedzieć, że smycz kontrolowana jest przez Ciebie, a nie przez niego. Jeśli do domu, w którym żyją już inne zwierzęta, przygarniesz szczeniaka Amstaffa, istnieje duże prawdopodobieństwo, że pies je zaakceptuje. Sytuację musisz jednak stale monitorować z uwagi na psi instynkt. Zadbaj o Amstaffa – pielęgnacja pupila Z uwagi na krótką sierść Amstaffy nie wymagają skomplikowanej pielęgnacji. Wystarczy przeczesać je co kilka dni (oczywiście zawsze prowadź szczotkę z włosem). To pomoże poradzić sobie z luźniejszą sierścią, która nie będzie opadała na ziemię czy przyczepiała się do ubrań. Podobna zasada dotyczy kąpania psów – myj je, gdy jest to konieczne. Pielęgnując zwierzaka, zwróć szczególną uwagę na uszy. Sprawdzaj, czy są czyste i czy nie pojawiają się stany zapalne. Czworonożni przyjaciele tej rasy cieszą się dobrym zdrowiem. Są aktywne, więc nie mają tendencji do nadwagi. Średnia długość życia to minimum 10 lat. Choroby, jakie mogą się u nich pojawić, związane są z nietolerancjami pokarmowymi czy alergiami skórnymi. U Amstaffów często diagnozowana jest dysplazja stawów biodrowych. Wiesz, co ma duży wpływ na to, czy zdrowy będzie Twój Amstaff? Żywienie! Odpowiednie jedzenie przekłada się na kondycję zwierzaka i dodaje mu energii. Pamiętaj, aby podawać mu dobrej jakości posiłki, pełne składników odżywczych. Mimo że zwierzak dużo się rusza, nie możesz zapominać o odpowiedniej kaloryczności dań w jego misce. Wybredny pies? Nie, to zdecydowanie nie Amstaff. Żywienie czworonoga nie należy do skomplikowanych. Zwierzak może jeść zarówno suchą, jak i mokrą karmę oraz posiłki przygotowywane przez Ciebie. Warto wybierać produkty wspomagające stawy. Zaprzyjaźnij się z Amstaffem Słyszałeś, żeby nie oceniać książki po okładce? Takie samo podejście warto mieć do Amstaffa. Jeśli szukasz oddanego psiego przyjaciela, znajdziesz go w tej rasie, mimo że na pierwszy rzut oka może nie wyglądać przyjacielsko. Nie musisz się też obawiać, czy Amstaff to rasa niebezpieczna. Usposobienie i charakter staffordshire terriera zależy od czasu, jaki poświęcisz na jego wychowanie. Tak naprawdę trzeba sobie zadać pytanie, czy jesteś odpowiedzialnym właścicielem. Tylko osoby, które włożą wysiłek w wychowanie Amstaffa i poświęcą mu czas, będą w stanie zapanować nad jego instynktami. Dobre szkolenie i prawidłowe wychowanie bez agresji pozwoli Ci odkryć w tym psie przyjaznego, wiernego ulubieńca. Amstaff – pies, dla którego warto porzucić stereotypy Gdy jedni uważają Amstaffa za niebezpiecznego psa, drudzy widzą w nim oddanego pupila. Musisz jednak wiedzieć, że zachowanie zwierzaka zależy przede wszystkim od decyzji jego właściciela. Pies otoczony miłością, nie skrzywdzi. Rzeczywiście jest czuły, przyjazny i oddany swojej rodzinie. Karma dla amstaffa dostępna w sklepie zoologicznym Amstaff potrzebuje zdecydowanego przewodnika. Nie nadaje się więc na towarzysza osób starszych. Świetnie jednak odnajdzie się w aktywnej rodzinie. Szkolenie już od szczenięcych lat pomoże Ci zapanować nad psim temperamentem. Pielęgnacja ani wyżywienie Amstaffa nie stanowią większego problemu. Niezbędne akcesoria i karmę kupisz w sklepie Apetete.
Makabryczne zdarzenie na wrocławskim Jagodnie. Przy ulicy Vivaldiego Amstaff zagryzł małego Yorka. Zwierzę nie przeżyło ataku. Tragiczne zdarzenie miało miejsce 6 czerwca. Na etapie policyjnym skończyło się na sporządzeniu przez policjantów notatki urzędowej. Żadna ze stron nie zgłosiła się do nas żeby złożyć zawiadomienie
Informacje o rasie Amstaff - AMERICAN STAFFORDSHIRE TERRIERAmstaffy nie są agresywnymi psami - agresja nie jest wrodzona, wszystko zależy od właściciela psa i jego odpowiedniego wychowania. Psy tej rasy potrafią być bardzo łagodne i ważą od 18 do 38 kg – suki najczęściej ważą około 26 kg, a psy około 33 kgWZROST42-45 cm (suka), 44-48 cm (pies)DŁUGOŚĆ ŻYCIAAmstaffy - charakterAmstaffy są niezwykle towarzyskimi i wiernymi psami. Jednak należy pamiętać, że w przypadku tej rasy bardzo ważne jest odpowiednie wychowanie psa “od szczeniaka”. Psy te są bardzo dobrze zbudowane i umięśnione, przez co mogą sprawiać wrażenie agresywnych, ale jeśli tylko zadbamy o nie odpowiednio od samego początku, to nie będą one sprawiać problemów, ani w kontaktach z innymi zwierzętami, a także z ludźmi w tym z małymi dziećmi. Pies od samego początku powinien mieć bliski kontakt z właścicielem i uczyć się podporządkowania w stosunku do jego komend, nie należy tolerować agresywnych zachowań, tak aby nie mieć w przyszłości problemów z dorosłym osobnikiem. Musi on od samego początku znać hierarchię panującą w nie są agresywne! Wbrew stereotypom nie jest to jednak agresywna rasa, co może sugerować jej wygląd. Odpowiednio wychowany pies będzie znakomitym członkiem i towarzyszem całej rodziny. Należy także pamiętać o zapewnieniu naszemu psu odpowiedniej ilości ruchu, nie koniecznie potrzebny jest nam dom z dużym ogrodem czy też wybieg dla psa, ale częste spacery lub inna aktywność fizyczna dla tego typu psów jest wskazana. Dobrą wiadomością dla naszych sąsiadów, jest to że Amstaffy nie będą uciążliwym towarzystwem, większość psów tego typu dość rzadko szczeka . Psy tego typu stosunkowo szybko dają się tresować. Są niezwykle inteligentne i uwielbiają się bawić, a także wykonywać różnego rodzaju komendy i polecenia. Dobrze wychowany pies jest niezwykle radosnym zwierzęciem, które okazuje to swojemu otoczeniu poprzez wyraz pyska i merdanie są dobrze zbudowanymi, umięśnionymi psami, o niezbyt długich kończynach. Psy tego typu mają szeroką, średniej długości głowę z wyraźnie zaznaczonymi mięśniami policzkowymi. Uszy nie powinny być zbytnio obwisłe. Oczy zazwyczaj mają barwę ciemną, najczęściej brązową, są duże i okrągłe. Amstaffy mają także wyraźnie zarysowane i mocne szczęki. Szyja tych psów, jest dobrze umięśniona, nieco wyciągnięta i bez podgardla. Zwężą się ona w kierunku głowy. Tułów powinien być silny i umięśniony,z dosyć krótkim grzbietem. Klatka piersiowa tych psów, powinna być dosyć szeroka i wydatna, dobrze umięśniona. Ze względu na szeroką klatkę piersiową, kończyny przednie Amstaffa są szeroko rozstawione, proste i bez wygięć. Kończyny tylne są zazwyczaj bardzo dobrze zbudowane i umięśnione. Sierść psa powinna być krótka, twarda, z odpowiednim połyskiem. Psy te występują w bardzo zróżnicowanym umaszczeniu, występują zarówno osobniki jednolite, kolorowe, łaciate. Najbardziej pożądaną barwą są psy koloru AmstaffaPsy tego typu powinno karmić się dobrej jakości suchą karmą, tak żeby zapewnić mu wszystkie niezbędne składniki odżywcze. Jednak Amstaffy uwielbiają także gotowane posiłki: mięso wołowe, wieprzowe, kurczak, warzywa,makaron itp. Więc tego typu żywienie także będzie odpowiednie. Należy jednak pamiętać o zapewnieniu psu odpowiedniej ilości witamin i minerałów. Co jakiś czas w dietę amstaffów, można włączyć jajka, len, a także kurze łapki które zawierają dużo kolagenu co pomaga w zachowaniu odpowiedniego zdrowia stawów psa. Dieta Amstaffa powinna być zróżnicowana. Powinno się także pamiętać o suplementacji, szczególnie w okresie wzrostu psa jak i w okresie starości, są to dobrze zbudowane psy, więc brak odpowiednich składników odżywczych może odbijać się na ich zdrowiu. Psy te są jednak dość łapczywe w spożywaniu posiłków, dlatego bardzo ważne jest odpowiednie porcjowanie jedzenia, tak aby nasz pies nie przybrał zbytnio na AmstaffaPsy te nie są wymagające jeśli chodzi o ich pielęgnację, jednak należy pamiętać o kilku podstawowych kwestiach. Sierść Amstaffa mimo krótkiego włosia, ma tendencje do wypadania, a twarde, krótkie włosy trudno potem usunąć. Problem ten możemy bardzo ograniczyć szczotkując psa 1-2 razy w tygodniu. Należy pamiętać, aby czesać psa zawsze z włosem, a nigdy pod włos, tak aby nie zniszczyć jego sierści. Idealna do szczotkowania będzie, twarda, gęsta, włosiana szczotka. Typ sierści Amstaffa ma także tendencję do przesuszania stąd wskazane jest stosowanie odżywek – regenerujących lub nawilżających. Dobrą wiadomością jest to, że pies tego typu nie musi być często kąpany. Wystarczy go umyć wtedy kiedy się ubrudzi, lub po prostu raz na jakiś czas. Należy jednak pamiętać o używaniu odpowiednich szamponów pielęgnacyjnych, a także odżywek chroniących i wzmacniających sierść.
Istnieje wiele powodów, dla których pies może wykazywać agresję wobec członków rodziny. Najczęstsze przyczyny to agresja konfliktowa, strachowa, defensywna, agresja związana ze statusem, agresja zaborcza, agresja na straży jedzenia i agresja przekierowana. Jak powstrzymać psa przed agresją? Najlepsze sposoby radzenia sobie z agresją u psów Zniechęcaj do dominujących zachowań
Kto jest bardziej agresywny mężczyźni czy kobiety Według badań i statystyk, mężczyźni są bardziej skłonni do przejawiania agresji niż kobiety. Jednakże, należy zauważyć, że agresja nie jest cechą płciową i zależy od wielu innych czynników, takich jak kontekst społeczny, kultura, osobowość czy sytuacja życiowa.
. 336 420 121 335 375 255 331 111
czy amstaff jest agresywny
